Naar de volgende groeifase van het Koreaanse startup-ecosysteem

'Start-up investeringsstrategie' gelezen.

Na 20 jaar een carrièrewissel te hebben gemaakt van de investment banking naar Big Tech, pakte ik weer een boek over investeringspraktijken op. Het was fijn om het weer te zien, en ik verbaasde me over de onderwerpen die aan bod kwamen. Het was dus een plezier om te lezen. Bovenal werd ik geraakt door de inspanningen van de auteur en de redacteuren om start-up investeringen op een begrijpelijke en toegankelijke manier uit te leggen. Ik voelde me ook een beetje beschaamd, want ondanks mijn lange werkervaring heb ik me nooit zo ingezet om kennis over te dragen aan jongere generaties.

Als iemand die zich, na het beheer van een overheidspand voor middelgrote bedrijven (mid cap) die genoteerd staan op de KOSDAQ, voornamelijk bezighield met B2B-prijzen, contracten en onderhandelingen bij Microsoft en Salesforce, is start-up investeren een onbekend terrein. In Singapore had ik wel de gelegenheid om mijn netwerk uit te breiden en in contact te komen met professoren, ondernemers en durfkapitalisten (VC investors) die zich bezighielden met ondernemerschap, maar ik had nooit de kans om te zien wat ze daadwerkelijk deden. Het is ironisch dat Singapore, waar kapitaal meer dan elders voorhanden is, zich meer richt op vastgoedinvesteringen via familiebedrijven (family office) dan op durfkapitaal, vermoedelijk omdat er een overvloed aan andere financiële producten en investeringsmogelijkheden is. De overheid in Singapore lijkt ook een sterke kapitaalbeheerder te zijn, die royale investeringen doet in start-ups in een vroeg stadium, waardoor er naar verluidt ook een flink aantal bedrijven zijn die de kloof (chasm) niet overbruggen. Zoals het boek al stelt, is het niet zo dat alles mogelijk is met alleen geld.

Maar de logica van kapitaal blijft ‘maximalisatie van investeringswaarde’. Dit betekent dat als er een verwachting is van waardemaximalisatie, het relatief eenvoudig kan zijn om investeerders te vinden. Omdat steeds meer Zuid-Koreaanse start-ups overwegen om de buitenlandse markt te betreden, vroeg ik me af hoe ik hen daarbij kan helpen. Dit is het begin van mijn leesproces.

Een van de hoopvolle aspecten was dit: ‘Het langetermijndoel van een start-up is niet alleen overleven, maar ook sterk groeien door de klant echt waarde te bieden.’ De betekenis van waarde verschilt per betrokken partij. Voor durfkapitalisten (VC's) en de meeste investeerders zal het gaan om monetaire waarde (meestal afgeleid van de toekomstige waarde op basis van de groeicijfers), voor sommige adviseurs om het gevoel van voldoening dat ze hebben bijgedragen aan de groei, en voor overheidsinstellingen om een ​​basis te leggen voor de uitbreiding van het industriële ecosysteem. Omdat dit boek over investeringsstrategieën gaat, beperken we de waarde voorlopig tot geld. Ook wordt in het boek gesteld dat het doel van het aantrekken van investeringen is om financiering te verkrijgen om agressief marktaandeel te veroveren. Toen ik in 2005 bij Microsoft kwam werken, waren zij en Google druk bezig met de bouw van grootschalige datacenters. De reden dat ik van baan wisselde, was dat er op dat moment geen ander bedrijf was dat, vanuit het oogpunt van een beleggingsanalist, een dergelijke operationele cashflow, marktdominantie en winstmarge kon laten zien, en die verwachting is nu uitgekomen in de huidige aandelenkoers die meer dan 20 keer zo hoog is. (Natuurlijk kon ik, om verschillende redenen, dit rendement niet volledig verzilveren als individu.) Bovendien heeft deze marktpositie geleid tot een overmaat aan top talenten.

En we zien ook bedrijven die geen start-ups zijn (zoals WeWork) die profiteren van deze hype. De definitie van een ‘organisatie die is opgericht om een ​​herhaalbaar en schaalbaar bedrijfsmodel te vinden’ was nuttig. Het lijkt erop dat het beoordelen of een bedrijfsmodel aan deze definitie voldoet, het beginpunt is van de investeringsbenadering. Een opmerkelijk punt voor mij was dat investeringsmaatschappijen ook betrokken zijn bij het beheer van de geestelijke gezondheid van de oprichter. Het is een soort executive coaching, en ik weet uit ervaring hoe belangrijk leiderschapscoaching is voor organisatiebeheer. Als ik naar de snelheid van verandering en de conflicten bij besluitvorming kijk waar oprichters mee te maken krijgen als ze in een vroeg stadium een bedrijf opzetten zonder veel ervaring, dan denk ik dat dit aspect, dat niet in kwantitatieve indicatoren tot uiting komt, erg belangrijk is.

Ook denk ik dat Singapore en Londen, waar de IRR (Internal Rate of Return) bijzonder belangrijk is, waarschijnlijk geen lange investeringsperioden hanteren. Daarom lijkt het erop dat bedrijven uit Zuid-Korea de aandacht zullen trekken als investeringsterget in de middellange termijn. Bedrijven die zich in een later stadium bevinden of beursgenoteerd zijn, zullen al tot de doelgroep van corporate finance behoren. Daarom is het voor bedrijven die van plan zijn om internationaal te gaan, geen slecht idee om hun IR-materiaal en contracten van tevoren op basis van deze plannen op te stellen, tenzij de operationele last te groot is. In dat geval zou het doel een vermenigvuldigingsfactor van 1,5 tot 3 zijn, maar er moet ook rekening worden gehouden met het feit dat buitenlands kapitaal geen ‘cherry picker’ wordt. Omdat grote bedrijven en start-ups een ander investeringsstandpunt innemen, vind ik het goed dat dit boek een erg goede gids geeft voor het opstellen van IR-materialen. Ik las een keer dat een VC-professional in Singapore, na het bijwonen van evenementen als D-Camp, merkte dat er niet veel bedrijven zijn die serieus naar internationale expansie streven. Het lijkt erop dat Zuid-Koreaanse oprichters bepaalde obstakels zien, naast kapitaal, bij internationale uitbreiding. Zo zie je dat zelfs Market Kurly hier een beperkt bereik heeft in de markt.

Tijdens mijn lange carrière in het buitenland heb ik vaak gezien dat Zuid-Koreaanse professionals competent en gedreven zijn, maar ik heb ook gemerkt dat hun marktaanpassingsvermogen en -aanpassingsvermogen relatief zwak is. Of dit komt door een gebrek aan interculturele intelligentie of doordat de productontwikkeling vanaf het begin gericht was op de Zuid-Koreaanse markt, weet ik niet. Maar het feit dat zelfs grote Chinese IT-spelers (mega ITC players) niet erg opvallen op de buitenlandse markt, suggereert dat er zeker een verschil is tussen de Aziatische markt en de wereldmarkt. Maar gezien het verschil in omvang tussen de binnenlandse markten van China en Zuid-Korea, denk ik dat het een noodzaak is voor Zuid-Koreaanse start-ups om internationaal te gaan, of dat nu snel of langzaam gebeurt. Maar ook dit moet nog worden aangetoond.

Ook de gedetailleerde aandacht voor de punten waar je op moet letten bij het opstellen van een term sheet en het afsluiten van contracten is een sterk punt van dit boek. Dit zijn zaken die je alleen kunt leren door ervaring op te doen, en het is niet eenvoudig om die ervaring op te doen. Vooral onder druk kan het gebeuren dat je onzorgvuldig wordt. Tot slot was het bemoedigend om te zien dat ESG (impact) investeren werd besproken. Als ik in de toekomst kan helpen, wil ik me hier zeker op richten. Helaas kon ik vanwege mijn terugreisplanning de eerste keer niet aanwezig zijn, maar ik kijk uit naar een levendige discussie vanaf de tweede sessie.